روز پدر

روز ولادت آقا امیرالمؤمنین (ع) را روز پدر نامیده‌اند . عظمت نام علی (ع) ناخودآگاه نام در را نیز باعظمت می‌کند و در تصور ما از پدر ، انسانی مقدر و توانا می‌سازد و نمایش چنین انسانی ما را وادار به تعظیم در برابر چنین انسانی می‌نماید . همان‌گونه که روز مادر بانام فاطمه (س) عجین شده است .

پدر و مادر دوروی یک سکه‌اند !

دست‌های به‌هم‌پیوسته پدر و مادر است که تکیه‌گاه خانواده می‌شود و نگاه امیدوار بچه‌ها به همین دست‌های پدر و مادر است .

مادر عزیز است ، زیرا خداوند او را عزیز آفریده است ! مادر لطیف است ، زیرا خداوند جنس او را لطیف خلق کرده است !

پدر ، اما کوه است ! و از کوه جز صلابت و سختی انتظاری نیست ! دست‌های زِبر و پینه‌بسته و خشن پدر همان‌قدر گرم و مهربان است که دست‌های مادر لطیف و آرامش‌بخش !

پدر را باید ستود ، زیرا پشت‌وپناه خانه است ! چون عمود خانواده است !

از پدر باید تقدیر کرد ، زیرا او همواره در کشاکش دهر سنگ زیرین آسیاب است !

باید بر دستان زحمت‌کشیده‌اش بوسه زد و به‌پاس سال‌ها کار و تلاش و رنج‌هایی که برای آسایش خانواده تحمل کرده از او تشکر کرد .

برای تشکر از پدر یک لبخند کافی است !

و برای پدرانی که در میان ما نیستند یک فاتحه کافی !